Πως και πότε να πληροφορήσω το παιδί μου;

Η αντίληψη των παιδιών για την υγεία και την αρρώστια και για το πώς λειτουργεί το ανθρώπινο σώμα εξαρτώνται από την ηλικία και το βαθμό ωριμότητας. Οι ιατρικοί φόβοι των παιδιών έχουν σχέση με την εξέλιξή τους και ακολουθούν σε γενικές γραμμές τους φόβους που είναι συνηθισμένοι στις διάφορες ηλικίες. Οι εντυπώσεις του κάθε παιδιού επηρεάζονται επίσης από προηγούμενες εμπειρίες του από ιατρική περίθαλψη, καθώς επίσης και από τη στάση και την αντίδραση των γονιών.

Αν το παιδί προετοιμαστεί πριν την επίσκεψη στο νοσοκομείο μπορεί ν’ αντιμετωπίσει την κατάσταση καλύτερα απ’ ότι χωρίς προετοιμασία. Μέσα από την πληροφόρηση οι αντιδράσεις άγχους μπορούν να μειωθούν και το παιδί να αισθανθεί ασφαλέστερο.

Οι ανάγκες του παιδιού για πληροφόρηση αλλάζουν με την ηλικία. Η πληροφόρηση πρέπει να είναι ειλικρινής και να δοθεί σε μια γλώσσα προσαρμοσμένη στην ηλικία και την ωριμότητα του παιδιού.

Μία καλή περίσταση είναι όταν το παιδί είναι ξεκούραστο, ήρεμο και χωρίς άγχος ή όταν το ίδιο δείξει περιέργεια κι ενδιαφέρον για πληροφόρηση. Δείξτε ευαισθησία σε ερωτήσεις, εκφράσεις του προσώπου και άλλα σημάδια που αποκαλύπτουν πως νοιώθει το παιδί.

Παιδιά με προηγούμενες εμπειρίες παραμονής σε νοσοκομείο δεν είναι προφυλαγμένα από το φόβο. Το αντίθετο, αυτές οι εμπειρίες μπορεί να συνεπάγονται αυξημένη ανησυχία επειδή το παιδί ξέρει τι το περιμένει. Γι αυτό είναι σημαντικό να δίνουμε πληροφόρηση σ’ αυτά τα παιδιά σαν να ήταν η πρώτη τους επίσκεψη στο νοσοκομείο.

Τα παιδιά δε μπορούν να φανταστούν πως πρόκειται να νοιώσουν ή να αντιδράσουν σε μια κατάσταση στρες. Για να τα βοηθήσετε μπροστά σε μια τέτοια ανασφάλεια μπορείτε να μιλήσετε για το πώς είναι πιθανό να σκεφτεί και ν’ αντιδράσει κανείς σε διαφορετικές καταστάσεις. Επιβεβαιώστε του επίσης ότι οι αντιδράσεις επιτρέπονται.

Πέστε στο παιδί ότι δεν υπάρχουν «γελοίες» ερωτήσεις ή ερωτήσεις που είναι λάθος να τις κάνει. Αν δεν μπορείς να απαντήσεις σε όλες τις απορίες – ενθάρρυνε το παιδί να γράψει ή να ζωγραφίσει τις απορίες του και να τις πάρει μαζί στο νοσοκομείο.

Το σημαντικό δεν είναι μόνο να προετοιμάσετε το παιδί. Εξ’ ίσου σημαντικό είναι η χρονική στιγμή που δίνετε την πληροφόρηση. Όσο μικρότερο το παιδί τόσο πιο σύντομο πρέπει να είναι το μεσοδιάστημα ανάμεσα στην πληροφόρηση και τη θεραπεία. Μια που τα παιδιά δε μπορούν να έχουν συγκεντρωμένη την προσοχή τους για μεγάλες χρονικές περιόδους ξεχνάνε εύκολα και η πληροφόρηση πρέπει να δίνεται συνέχεια.

Πάνω απ’ όλα είναι σημαντικό η πληροφόρηση να είναι προσαρμοσμένη στην κάθε ατομική περίπτωση. Αυτός που ξέρει το παιδί καλύτερα έχει τη μεγαλύτερη δυνατότητα από τους άλλους να τη μεταδώσει.

Στο κείμενο που ακολουθεί δίνουμε συμβουλές για το πώς και πότε να πληροφορήσουμε παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Η πληροφόρηση πρέπει πάντα να προσαρμόζεται στην κάθε περίπτωση.

Μικρά παιδιά ως 3 χρονών

Ένας γονιός ενός μικρού παιδιού που πρόκειται να χειρουργηθεί είναι πιθανό να νοιώσει μεγάλη ανησυχία και άγχος. Τα αισθηματά είναι τελείως φυσιολογικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα μικρά παιδιά σεηλικία 2 μηνών, συνήθως μπορούν να αποχωριστούν εύκολα τους γονείς τους και να βρουν ασφάλεια σ’ αυτούς που τα προσέχουν.

Τα μικρά παιδιά περιγράφονται συχνά ως «άνθρωποι της συνήθειας» επειδή οι επαναλήψεις, οι ρουτίνες, η αίσθηση της αναγνώρισης και του προβλέψιμου έχουν σαν αποτέλεσμα μια αίσθηση ασφάλειας. Μεταξύ οκτώ μηνών και δύο χρονών πολλά παιδιά έχουν περιόδους φόβου για τους ξένους ανθρώπους που σχετίζεται με την εξέλιξή τους. Ο γονιός μπορεί με το να είναι κοντά του και με τακτικές ρουτίνες να μεταδόσει ασφάλεια στο παιδί του.

Σ’ αυτές τις ηλικίες αρκεί μια σύντομη και απλή εξήγηση του τι θα συμβεί. Απόφυγε να μιλήσεις για το τι υπάρχει ή τι θα γίνει μέσα στο σώμα – τόσο μικρά παιδιά δεν καταλαβαίνουν ακόμα τέτοιες λεπτομέρειες. Μπορείς να του πεις σαν παράδειγμα για μια κούκλα που είναι άρρωστη και θα πάει στο νοσοκομείο. Δείξε την κούκλα και εξήγησε μετά ότι το ίδιο πράγμα θα συμβεί και σε αυτό.

Τα παιδιά κάτω από 3 χρονών δεν έχουν πλήρη συνείδηση του χρόνου και γι αυτό δεν πρέπει να τα πληροφορούμε πολύ νωρίς. Στα παιδιά που έχουν αρχίσει να μιλάνε η πληροφόρηση μπορεί να γίνει την προηγούμενη ή την ίδια μέρα.

Παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας 3-6 χρονών

Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας ζουν σ’ έναν κόσμο γεμάτο φαντασία και μαγικές παραστάσεις. Στον κόσμο της σκέψης τους πράγματα ανακατεύονται και συνδέονται μεταξύ τους. Συχνά ανακατώνουν τη συνέχεια των πραγμάτων ανάμεσα αιτία και αποτέλεσμα, κάτι που μπορεί να επιφέρει λανθασμένη αντίληψη για τις αρρώστιες.

Δε μπορούν επίσης να διακρίνουν ανάμεσα σε εξωτερική και εσωτερική πραγματικότητα. Ο πόνος που μπορεί να νοιώσουν ερμηνεύεται γι αυτό σαν κάτι που προέρχεται από τα έξω.

Η πληροφόρηση στα παιδιά της προσχολικής ηλικίας πρέπει να είναι σύντομη και απλή. Μαθαίνουν μέσα απ’ το παιχνίδι γι αυτό αυτός ο τρόπος επικοινωνίας είναι προτιμητέος. Έχουν συχνά μεγαλύτερη ευκολία να εκφράσουν τα αισθήματα μιας κούκλας παρά τα δικά τους, ώστε μια κούκλα και μία «ιατρική τσάντα» είναι πολύ χρήσιμα. Η πληροφόρηση ξεκινάει από την κούκλα και τα παιδιά ταυτόχρονα συμμετέχουν ώστε να καταλάβουν ότι αυτό που θα συμβεί στην κούκλα θα συμβεί και σ’ αυτά.

Το παιδί έχει μια πολύ χονδροειδή αντίληψη του τι υπάρχει μέσα στο σώμα. Νοιώθουν όλα τα μέλη του σώματος τους σαν ευάλωτα και φοβούνται πολύ τη σωματική βλάβη. Γι αυτό είναι σημαντικό να τονίσετε ποιό μέλος του σώματος θα περιθάλψουμε και ποιά δεν θ’ ανακατευτούν. Επειδή τα παιδιά σ’ αυτές τις ηλικίες εύκολα αισθάνονται τύψεις ενοχής είναι σημαντικό να τα πληροφορήσουμε ότι δεν έχουν καμιά ενοχή για την αρρώστια ή την κατάσταση. Ο φόβος για το άγνωστο που παίρνει τη μορφή μυθικών δαιμόνων, φαντασμάτων ή μάσκας σε χορό μεταμφιεσμένων είναι ισχυρός μέχρι τη σχολική ηλικία. Μερικά παιδιά αντιδρούν γι αυτό με φόβο όταν συναντούν το προσωπικό της νάρκωσης που φοράει σκούφο και καμιά φορά προστατευτικό του στόματος.

Ακόμα και τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας έχουν περιορισμένη αντίληψη του χρόνου. Η πληροφόρηση πρέπει γι αυτό να μοιραστεί σε μερικές ημέρες, κατά προτίμηση μια εβδομάδα, όπου οι λεπτομέρειες να δοθούν μία ή δύο ημέρες πριν τη θεραπεία/εγχείρηση.

Παιδιά 6-12 χρονών

Από κει που ήταν τελείως απορροφημένα από μια φανταστική ζωή τα παιδιά αρχίζουν στη σχολική ηλικία να κάνουν διάκριση ανάμεσα σε φαντασία και πραγματικότητα. Το σώμα διαιρείται σε κορμό, χέρια, πόδια και σπλάχνα. Μπορούν να διακρίνουν ανάμεσα σε δομή και λειτουργία. Σ’ αυτή την ηλικία το παιδί ξέρει ότι μπορεί κάποιος ν’ αρρωστήσει εξ’ αιτίας εσωτερικής βλάβης και όχι μόνο από εξωτερική βία. Τις αρρώστιες τις βλέπουν τώρα πια όχι σαν μαγικά συμβάντα ή σαν τιμωρία αλλά σαν γεγονότα που μπορούν να προκληθούν από μικρόβια ή ιούς.

Η συνειδητοποίηση του δικού τους σώματος είναι μεγαλύτερη απ’ ότι προηγουμένως. Μπορεί να νοιώσουν τις θεραπείες σαν ακρωτηριασμό ή να φοβηθούν ότι το σώμα τους θα αλλάξει. Ακριβώς όπως και με τα μικρά παιδιά είναι γι αυτό σημαντικό να τονίσετε ποιο μέλος του σώματος θα περιθάλψουμε και ποια δεν θ’ ανακατευτούν.

Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μπορεί να φοβηθούν τα μηχανήματα που θα βρουν μπροστά τους στην αίθουσα εγχειρήσεων. Επίσης σ’ αυτή την ηλικία αρχίζουν να φοβούνται το θάνατο. Ο ύπνος κι ο θάνατος συνδέονται εύκολα και γι αυτό πολλά παιδιά ανησυχούν μήπως δε ξυπνήσουν μετά την εγχείρηση.

Τα παιδιά σ αυτές τις ηλικίες μπορούν να εκφράσουν με λόγια τα συναισθήματά τους. Μπορούν να καταλάβουν το λόγο που γίνεται και το αποτέλεσμα μιας εξέτασης. Σε σύγκριση με τα νεότερα παιδιά δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον γι αυτό που θα συμβεί και η πληροφόρηση πρέπει να ξεκινάει από τις ερωτήσεις τους. Σ αυτές τις ηλικίες μπορεί το παιχνίδι με κούκλες να εκληφθεί σαν παιδιάστικο γι αυτό οι κούκλες χρησιμοποιούνται κυρίως σα διδακτικό μέσο. Αντίθετα σκίτσα και σχέδια μπορεί να είναι ένας καλός τρόπος για τα παιδιά να μεταδώσουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους. Η πληροφόρηση δίνεται στα παιδιά κατά προτίμηση μία εβδομάδα πριν τη θεραπεία.

Έφηβοι

Η εφηβεία είναι μία δραματική περίοδος στη ζωή του ανθρώπου, γεμάτη από μεγάλες σωματικές και ψυχικές αλλαγές. Το άγχος ότι δεν είναι φυσιολογικός, ότι το σώμα δεν αναπτύσσεται ή ότι η εμφάνιση δεν είναι κατάλληλη είναι συνηθισμένο. Ο έφηβος προσέχει πολύ για να έχει έλεγχο του σώματός του. Οι επεμβάσεις πάνω στο σώμα και η ανάγκη βοήθειας κατά την αρρώστια μπορεί να εκληφθούν σαν παραβίαση της ακεραιότητας.

Οι έφηβοι έχουν μία τάση να βλέπουν τους εαυτούς τους σαν το κέντρο των πάντων. Νοιώθουν συχνά ότι κανένας και ποτέ δεν πέρασε ή ένοιωσε αυτά που περνάνε ή νοιώθουν. Η εφηβεία είναι περίοδος απελευθέρωσης και θέλησης ν’ αποφασίζουν για τον εαυτό τους. Έχουν μεγάλη ανάγκη να αποτραβιούνται και υποδηλώνουν καθαρά την ακεραιότητά τους με το να κρατούν απόσταση από το άμεσο περιβάλλον τους. Οι έφηβοι έχουν σπάνια εγκάρδια σχέση με τους γονείς τους. Η αυξημένη εξάρτηση από τους γονείς, που μπορεί να είναι φυσική συνέπεια της αρρώστιας, μπορεί να είναι δύσκολη να τη χειριστούν. Πίσω από μία σκληρή στάση βρίσκει συνήθως κανείς έναν πολύ ανασφαλή και αγχωμένο άνθρωπο που κατά βάθος δέχεται με ευχαρίστηση βοήθεια και υποστήριξη.

Ο έφηβος θέλει να τον βλέπουν σχεδόν σαν ενήλικα. Θέλει επίσης να πληροφορηθεί σχεδόν όπως ένας ενήλικας. Έχουν συχνά αρκετές γνώσεις βιολογίας για να καταλάβουν πως δουλεύουν τα όργανα και τα συστήματα του σώματος. Ο έφηβος μπορεί ακόμα να σκεφτεί υποθετικά, να βγάλει συμπεράσματα από τις πληροφορίες που του δίνουν και να υπολογίσει τις συνέπειες συγκεκριμένων πράξεων. Γι αυτό δεν ικανοποιούνται πια με το να ξέρουν απλά τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας ή θεραπείας. Ενδιαφέρονται για όλη την εξέλιξη της νοσηλείας. Επιθυμούν εκτεταμένη πληροφόρηση για τους λόγους που κάνουμε ορισμένες εξετάσεις ή θεραπείες και ποια είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ο έφηβος πρέπει να ενθαρρυνθεί να κάνει ερωτήσεις και να συμμετέχει στις συζητήσεις, στις απορίες και τις αποφάσεις. Η πληροφόρηση πρέπει να δίνεται όσο το δυνατόν πιο νωρίς ώστε να υπάρχει περιθώριο για περίσκεψη και ιδέες.

Διάφορες μορφές νάρκωσης και αναισθησίας

Η λέξη νάρκωση είναι συνώνυμη της αναισθησίας που σημαίνει «χωρίς αίσθηση». Διάφορες μορφές νάρκωσης ή αναισθησίας μπορεί να χρησιμοποιηθούν για μια εγχείρηση ή εξέταση. Η επιλογή μορφής νάρκωσης βασίζεται στην ηλικία του παιδιού, στον τύπο της εγχείρησης καθώς και στην κατάσταση του παιδιού. Την απόφαση και την ευθύνη γι αυτό παίρνει ο αναισθησιολόγος αφού εκτιμήσει και συζητήσει με το παιδί και τους γονείς πριν τη νάρκωση.

Γενική νάρκωση

Η γενική νάρκωση είναι πολύ συνηθισμένη κα σημαίνει ότι το παιδί κοιμίζεται εντελώς και παίρνει παυσίπονο. Συνήθως αυτή η μορφή νάρκωσης αρχίζει με την απ’ ευθείας ένεση του αναισθητικού φαρμάκου σ’ ένα αιμοφόρο αγγείο ή το παιδί αναπνέει το αναισθητικό αέριο μέσω μιας μάσκας αναισθησίας. Στη συνέχεια η νάρκωση συντηρείται με αναισθητικό αέριο ή συνεχή έγχυση υπνωτικού στο αίμα, μαζί με παυσίπονο.

Περιοχική αναισθησία

Η περιοχική αναισθησία σημαίνει ότι το τοπικό αναισθητικό εφαρμόζεται σε μια περιοχή πλούσια σε νεύρα. Αυτό συνεπάγεται αναισθησία όλης της περιοχής που ελέγχεται από το νεύρο. Αυτό το αναισθητικό αέριο δίνεται σχεδόν πάντα όταν το παιδί κοιμάται. Για τα παιδιά η περιοχική αναισθησία εφαρμόζεται κατά προτίμηση ως συμπλήρωμα της γενικής νάρκωσης για να παρέχει ανακούφιση από τον πόνο κατά τη διάρκεια και μετά την εγχείρηση. Μια μορφή περιοχικής αναισθησίας είναι η αναισθησία της σπονδυλικής στήλης.

Τοπική αναισθησία

Η τοπική αναισθησία σημαίνει ότι ένα φάρμακο εφαρμόζεται πάνω στο δέρμα ή με ένεση κάτω από το δέρμα. Ανεξάρτητα του πως δίνεται το φάρμακο εμποδίζεται η μεταφορά του πόνου στις νευρικές ίνες που έρχονται σ’ επαφή με το φάρμακο ώστε να επέλθει αναισθησία στην αντίστοιχη περιοχή. Μία μορφή τοπικής αναισθησίας είναι η κρέμα ΕΜLA που δίνεται στο παιδί πριν τοποθετηθεί η είσοδος στην κυκλοφορία του αίματος. Η τοπική αναισθησία χρησιμοποιείται επίσης σε συνδυασμό με τη γενική νάρκωση για ανακούφιση από τον πόνο κατά τη διάρκεια και μετά την εγχείρηση.

Για τους περισσότερους γονείς, η σκέψη και μόνο ότι το παιδί τους θα χρειαστεί γενική αναισθησία (γενική νάρκωση) είναι ικανή να τους φοβίσει. Κάποια φανταστική τρομακτική ιστορία,με σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, σχετικό με την αναισθησία έρχεται να επιδεινώσει το ήδη τεταμένο οικογενειακό κλίμα της προεγχειρητικής περιόδου .

Στην πραγματικότητα, η σύγχρονη αναισθησιολογία είναι εξαιρετικά ασφαλής, εκατομμύρια ναρκώσεις χορηγούνται ετησίως, χωρίς επιπλοκή, σε παιδιά και ενήλικες. Ας προσπαθήσουμε παρακάτω να καθησυχάσουμε όσο μπορούμε και να διασκεδάσουμε τους αδικαιολόγητους πανικούς και φόβους των ασθενών προς χειρουργείο.

Δεν μπορεί να δοθεί μια ελαφριά αναισθησία ή μια απλή "μέθη";
Για ανώδυνες καταστάσεις, για τις οποίες χρειάζεται απλώς ακινησία ή παθητική συνεργασία (πχ αξονική τομογραφία, ακουστικά προκλητά δυναμικά κλπ) μπορεί να χρησιμοποιηθεί "μέθη" (νευροληπτική αναισθησία). Για χειρουργικές πράξεις όμως, και μάλιστα ΩΡΛ χειρουργεία, όπου γίνονται χειρισμοί στην είσοδο του αναπνευστικού, κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο ιδίως αν συγκριθεί με τους ασήμαντους κινδύνους της σύγχρονης γενικής αναισθησίας. Χρειαζόμαστε ενδοτραχιακό σωλήνα για να χειρουργήσουμε με ασφάλεια.

Ποιος θα δώσει νάρκωση στο παιδί μου; Μπορώ να τον δω πριν την επέμβαση;

Το παιδί θα το κοιμήσει ο ειδικευμένος και έμπειρος παιδοαναισθησιολόγος. Οι παιδοαναισθησιολόγοι βοηθούνται από μια ομάδα βοηθών αναισθησίας και νοσηλευτών, ειδικευμένη στην παιδοαναισθησιολογία. Θα συναντήσετε τον υπεύθυνο αναισθησιολόγο στο νοσοκομείο, στο πλαίσιο του προεγχειρητικού ελέγχου και προετοιμασίας.

Προετοιμασίες πριν τη νάρκωση

Η γενική κατάσταση της υγείας του παιδιού έχει πολύ μεγάλη σημασία. Γι αυτό το προσωπικό της μονάδας νάρκωσης πρόκειται να σε ρωτήσει μία σειρά ερωτήσεων. Είναι καλό να έχεις σκεφτεί από πριν τα εξής:

Ερωτήσεις για όλους

προηγούμενες και προκείμενες αρρώστιες
αλλεργίες
φάρμακα που χρησιμοποιούνται ή χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα (τον τελευταίο μήνα)
προηγούμενη νάρκωση και πιθανές επιπλοκές από τη χρήση της
συγγενείς που είχαν πρόβλημα με τη νάρκωση
βάρος
τεχνητά δόντια
ναυτία

Επιπλέον ερωτήσεις για νέους

χρήση καπνού
εγκυμοσύνη

Σκέψου ιδιαίτερα να πεις στο προσωπικό της μονάδας νάρκωσης αν το παιδί πάσχει ή έπασχε πρόσφατα από αρρώστια των αεροφόρων οδών, π.χ. πνευμονία, άλλη φλεγμονή, λαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα ή κοκκύτη. Μη ξεχάσεις να τους πεις αν το παιδί είχε κρυολογήσει πρόσφατα. Συμπτώματα της αρρώστιας των αναπνευστικών οδών είναι π.χ. πυρετός, βήχας, δυσκολία στην αναπνοή, βουλωμένη μύτη ή μύτη που τρέχει. Αυτές οι αρρώστιες αυξάνουν τον κίνδυνο επιπλοκών κατά τη νάρκωση και μπορεί να επιφέρουν αυξημένο χρόνο αποθεραπείας ή αναβολή της εγχείρησης. Είναι επίσης σημαντικό να πεις αν το παιδί έχει συχνά αδιαθεσία και εμετούς, π.χ. όταν ταξιδεύει με αυτοκίνητο.

Άκουσα μια περίπτωση, όπου κάποιος πέθανε από γενική αναισθησία. Υπάρχει τέτοια πιθανότητα;

Πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια περιστατικά, ιδίως αν μιλάμε για παιδιά χωρίς σοβαρά νοσήματα (καρδιοπάθειες, νεφροπάθειες κλπ). Εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως, κάθε ηλικίας και με κάθε είδους παθολογία, υποβάλλονται σε γενική αναισθησία χωρίς καμία δυσκολία ή επιπλοκή. Ο στατιστικός κίνδυνος θανατηφόρου συμβάματος κατά τη νάρκωση σε παιδιά καλής υγείας είναι περίπου 1 σε 300000.

Θα μπορούσα να είμαι κοντά στο παιδί μου όταν θα το κοιμίζουν;

Το κύριο μέλημά είναι πάντοτε η ασφάλεια του παιδιού. Παράλληλα όμως καταλαβαίνουμε ότι η παρουσία του γονιού μπορεί να μειώσει το στρες τόσο του παιδιού όσο και του ίδιου του γονιού. Ο γενικός κανόνας πού εφαρμόζεται είναι να συνοδεύεται το παιδί από τον ένα γονέα στο χειρουργείο, μέχρι νά κοιμηθει.

Μπορώ να είμαι μέσα κατά την επέμβαση;

Όταν φτάσετε στο χειρουργείο επιτρέπεται σε ένα γονέα/συγγενή να συνοδεύσει το παιδί στην αίθουσα χειρουργείου. Όποιος παρευρίσκεται πρέπει να φορέσει πράσινη μπλούζα σκούφο και προστατευτικό ποδιών. Όσο το παιδί προετοιμάζεται για τη νάρκωση επιτρέπεται στους γονείς/συγγενείς να είναι δίπλα του. Όταν το παιδί κοιμηθεί ο συνοδός μαζί με το προσωπικό πρέπει να μεταφερθούν στο διπλανό δωμάτιο αναμονής.

Ο μόνος λόγος για να παρευρίσκεται ο γονιός στο χειρουργείο είναι η διαχείριση του στρες του παιδιού κατά τη νάρκωση και την αφύπνισή του. Ακόμα και αν είναι γιατροί δεν μπορούν να παρευρεθούν κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Προέχει η ασφάλεια του παιδιού !

Μπορώ να είμαι κοντά του όταν θα ξυπνάει;

Κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να βρεθείτε κοντά στο παιδί το συντομότερο δυνατό, διότι καταλαβαίνουμε πολύ καλά την αγωνία σας. Η διαδικασία αφυπνίσεως περιλαμβάνει πολύπλοκους χειρισμούς από τον παιδοαναισθησιολόγο.

Τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη κάποιο επίπεδο συνειδήσεως όταν θα σας φωνάξουν να στην ανάνηψη. Συνέρχονται βαθμιαία και δεν θυμούνται τίποτε για αρκετή ώρα. Τα πιο μικρά συνήθως είναι εκνευρισμένα και κλαίνε.

Το παιδί μου κλαίει στην ανάνηψη γιατί;

Τα περισσότερα παιδιά κλαίνε στην ανάνηψη, δεν σημαίνει ότι πονάνε περισσότερο απ' τους ενήλικες ή ότι είναι αβοήθητα, αλλά στρεσάρονται από όλη τη διαδικασία και το περιβάλλον. Τα παιδιά αντιδρούν στο στρες με κλάμα. Στα μικρότερα παιδάκια το κλάμα βοηθά και στην αποτελεσματικότερη αναπνοή και αποβολή των φαρμάκων. Βέβαια εκτός από τον χειρουργικό πόνο, τα παιδάκια ξυπνούν φοβισμένα,αποπροσανατολισμένα, ζαλισμένα, πεινασμένα, διψασμένα κλπ. Μετά από μία ώρα, καθώς έχουν ξυπνήσει καλύτερα, αντιλαμβάνονται και την παρουσία της μαμάς και ηρεμούν.

Δίαιτα

Για την ασφάλεια του παιδιού είναι πολύ σημαντικό να ακολουθήσετε τις διαιτολογικές οδηγίες που προτείνει το νοσοκομείο. Αυτό κυρίως εξαιτίας του κινδύνου για εμετό κατά τη νάρκωση που μπορεί να επιφέρει πολύ σοβαρές επιπλοκές στις αεροφόρους οδούς.

Όταν μιλάμε για δίαιτα σε σχέση με τη νάρκωση κάνουμε διάκριση ανάμεσα στις διάφορες τροφές ανάλογα με το πόσο γρήγορα αφήνουν το στομάχι. Τα υγρά μένουν λιγότερο χρόνο στο στομάχι απ ότι οι στερεές τροφές. Σημειώστε ότι διαφορετικά ποτά απαιτούν διαφορετικούς χρόνους νηστείας. Ο χυμός πορτοκάλι, το υγρό γιαούρτι και τα αναψυκτικά με ανθρακικό απαιτούν π.χ. μεγαλύτερο χρόνο απορρόφησης από το νερό το χυμό μήλο και τον καφέ. Το μητρικό γάλα και το υποκατάστατό του βρίσκονται ανάμεσα στο υγρό και τη στερεά τροφή.Αν κάτι είναι ασαφές στις εξειδικευμένες οδηγίες επικοινωνήστε με το παιδιατρικό τμήμα στο νοσοκομείο.